
Επίμονα παρατηρώ
ετούτη τη φωτογραφία
με τη διαβρωτική ομορφιά.
ετούτη τη φωτογραφία
με τη διαβρωτική ομορφιά.
Το ανθισμένο πρόσωπο
ν’ αποθεώνει τις σκιές
με θαλπερότητα.
Δύο γαλάζια φλόγιστρα
διαπεραστικά κι αλαφιασμένα
κυνηγούν τα λόγια μου ν’ ανάψουν
Τα χείλη
πορφυρόχροοι αφηγητές της νιότης
στοχάζουν γλυκοχάραχτες αυγές
άχραντων αποθυμιών
Και εκείνα τα φιλήδονα μαλλιά
μαρμαρωμένα βλέμματα να ψάχνουν
χάδια να γίνουν στο άψυχο χαρτί
που ανασταίνεται και ανασταίνει.
ν’ αποθεώνει τις σκιές
με θαλπερότητα.
Δύο γαλάζια φλόγιστρα
διαπεραστικά κι αλαφιασμένα
κυνηγούν τα λόγια μου ν’ ανάψουν
Τα χείλη
πορφυρόχροοι αφηγητές της νιότης
στοχάζουν γλυκοχάραχτες αυγές
άχραντων αποθυμιών
Και εκείνα τα φιλήδονα μαλλιά
μαρμαρωμένα βλέμματα να ψάχνουν
χάδια να γίνουν στο άψυχο χαρτί
που ανασταίνεται και ανασταίνει.
Γιάννης Καρτέρης
Κουίντα, 2017
52 σελ.
ISBN 978-618-5268-01-5
52 σελ.
ISBN 978-618-5268-01-5